در ایران معمولا برای نگهداری گله های مرغ تخمگذار از روز اول تا پایان مرحله بهره برداری از دو روش استفاده می شود.

روش اول که بیشتر در مرغداری های معمولی و کوچک انجام می شود؛ گله در مرحله رشد تا قبل از شروع تخمگذاری بر روی زمین پرورش داده می شود و سپس در مرحله تخمگذاری به قفس منتقل می شود.

روش دوم بیشتر در مرغداری های بزرگ و صنعتی انجام می شود. گله از روز اول تا روز آخر در قفس نگهداری می شود. این روش دارای مزایای بیشتری نسبت به روش اول است و از این رو روش اول به مرور منسوخ شده است. بسته به روش انتخاب شده وسایل مورد نیاز برای نگهداری متفاوت است.

اصولا سالن های مخصوص نگهداری نیمچه و مرغ های تخمگذار در ایران به دو صورت معمولی (باز) و بسته یا ویندولس ساخته می شود و بسته به موقعیت محل، سلیقه و مدیریت به ابعاد و اشکال مختلف ساخته می شود. ولی امروزه بیشتر در مرغداری های ایران از ساختمان های سوله استفاده می شود که اغلب دارای ابعاد استاندارد با عرض ۱۲ – ۱۴ متر و طول ۱۰۰ تا ۱۲۰ متر است.

بر اساس ظرفیت این سالن‌ها وسایل مربوطه تهیه و نصب می گردد. از این سالن ها ممکن است هم برای پرورش جوجه ها و نیمچه ها قبل از تخمگذاری و هم برای مرغ های تخمگذار در قفس استفاده شود.

 امروزه در تمام کشورهای پیشرفته دنیا برای پرورش و نگهداری مرغ های تخمگذار از قفس استفاده می شود. این روش به علت مزایای اقتصادی و بهداشتی که دارد علاوه بر مرغ های تخمگذار برای پرورش جوجه های گوشتی و حتی مادرهای گوشتی و تخمگذار به کار برده می شود به طوری که به مرور در تمام زمینه‌های تولید طیور جانشین روش بستر شده است. در ایران نیز خوشبختانه این روش مورد اقبال تولیدکنندگان تخم مرغ قرار گرفته است به طوری که تقریباً بیش از ۹۰% از مرغ های تخمگذار با این روش نگهداری می‌شوند.

 اصول ساختمانی قفس‌ها

 اصول زیر باید در ساختمان انواع قفس ها رعایت شود:

• جنس مصالحی که به کار می رود باید محکم و در عین حال سبک و قابل ضدعفونی باشد.
• اندازه قفس های انفرادی باید طوری انتخاب شوند که در عین حالی که از نظر جا به صرفه باشد، مرغ نیز راحت باشد. ارتفاع آن به اندازه‌ای باشد که مرغ بتواند به راحتی در آن بایستد و عرض و طول آن هم به اندازه‌ای باشد که مرغ به راحتی بتواند به دور خود بچرخد.
• کف قفس باید از میله های مشبک ساخته شود. چشم های آن باید به اندازه ای باشد که هم مرغ به راحتی روی آن حرکت کند و هم مدفوع به سهولت از بین آن ها گذشته و پایین افتد. به علاوه کف آن باید خیلی محکم باشد که بتواند وزن مرغ را تحمل کند؛ نباید زبر و خشن باشد که باعث شکسته شدن تخم مرغ ها شود؛ شیب کف هم باید مورد توجه قرار گیرد زیرا شیب خیلی زیاد باعث خواهد شد که تخم مرغ به سرعت بغلتد و موجب ترک دار شدن تخم مرغ‌ها گردد و شیب کم باعث کثیف شدن و همچنین شکستن تخم مرغ در زیر پای مرغ خواهد شد.
• در قفس ها، به هر شکلی که ساخته می شوند باید طوری تعبیه شوند که از فرار مرغ ها جلوگیری کنند و باز و بسته کردن آن ها هم آسان باشد تا در موقع واکسیناسیون یا گرفتن مرغ وقت زیادی را نگیرد بدین منظور پهنای در باید به اندازه کافی باشد.
• دانخوری و آبخوری ها باید به نحوی طراحی شده باشند که از ریخت و پاش جلوگیری شود، منوط به این که مرغ بتواند به آسانی از آن ها استفاده کند.